Algert skúbb !

Ríkisútvarpið fer nú með himinskautum í viðleitninni til að auka traust og tiltrú á fréttaflutningi sínum.

Nýjasta dæmið er hvirfilbylurinn sem þeytt var af stað út af rafmagnsframleiðslu Hellisheiðarvirkjunar. Eða skorti þar á. Tangarsóknin hófst með miklum lúðrablæstri þar sem hrópað var að framleiðslugeta virkjunarinnar væri á fallanda fæti. Fallin úr 330MW í um 270MW og lægi nú heilsufar stöðvarinnar beina leið niður á við. Forsvarsmaður stofnunarinnar staðfestir þetta og segir frá því að uppi séu áætlanir um að flytja meiri orku frá Hverahlíð. Það er framkvæmd sem kostar um 3 milljarða króna og mun leiða yfir oss alveg nýtt blaðurstríð í fjölmiðlum á komandi misserum. Ó vei !

 Þá er kallaður til ónafngreindur "stjórnarmaður" hjá Orkuveitunni sem segir þetta allt í steik og nú sé ekki annað að gera en að skrúfa fyrir alla krana og hætta við. Á síðari stigum og aðeins í eitt skipti kemur fram hver þessi stjórnarmaður er. Er það þá ekki nema sjálf Sóley Tómasdóttir borgarfulltrúi, vinstri græn og auðvitað alveg hlutlaus um þessi mál. Það sem vantaði í þessa fabúlu var að næst yrði að loka á Grundartanga og í Straumsvík og að gott væri að setja upp prjónastofu í Helguvík. 

Svo heldur þvælan áfram dag eftir dag þar til í dag, þriðjudaginn 11. júní að sagt er frá því í hádegisfréttum að þær upplýsingar hafi borist frá Guðmundi Þóroddssyni, fyrrverandi forstjóra Orkuveitunnar að aldrei hafi verið gert ráð fyrir öðru en að bora "viðhaldsholur" á svæðinu. Jæja, þá vitum við það. Svo það var geymt til lokastigs að tala við þann aðila sem treysta mátti að gæti gefið einhver svör af viti. Að sjálfsögðu hlustar enginn á þessar upplýsingar, sem skipta þó öllu máli vegna þess að þær trompa alla þvæluna.

Ergo: Fréttagildið er núll. Pólitisk andstaða við iðnrekstur og atvinnu: 10 

Einu gildir hvort hér er um að kenna leti eða framtaksleysi starfsmanna stofnunarinnar eða vísvitandi slagsíðukenndum fréttaflutningi. Ríkisútvarpið ber ábyrgð á þessu flaustri og á meðan annað ekki liggur fyrir er freistandi að túlka þetta frétta "blitz" sem búið er að vera í gangi dögum saman þannig að það snúist um að hossa öfgafólki í náttúruvernd og hefja skipulega herferð gegn "stóriðjustefnu" og "gamaldags" vinklum á umhverfismál. 

Þetta eru allt frasar sem Katrín Jakobsdóttir og og ofstækisfólk í umhverfismálum (fyrirbæri sem kallar sig "Landvernd" og á stúkusæti á þessum fjósbita; Náttúruverndarsamtök Íslands og fleiri hafa stöðugt uppi við).

Allt á þetta lið greiða leið í útvarp ríkisins sem er kostað með beinni gjaldtöku á almenning og getur ekki flutt hlutlausar fréttir af neinu sem yfirmenn og fréttastjórar þess hafa pólitískar skoðanir á. Margt fellur nú undir það.

Það er svo sem ekki neitt nýtt en yfirlýsingar þeirra sem bera ábyrgð á öllum áróðrinum og hönnun atburða í íslensku þjóðlífi í gegn um fréttastofu ríkisútvarpsins - um meint öryggishlutverk stofnunarinnar -verða sífellt meira hjáróma.

En stærsta skyssan sem ríkisútvarpið gerir svona almennt séð er að álíta viðskiptamenn sína og vinnuveitendur algera bjána sem hægt sé að fóðra á hvaða trosi sem er.  Fyrir nú utan hið sérstaka yfirlæti sem heimspekilegir statistar þar hafa uppi gagnvart sömu aðilum.

 

Getur ekki verið alvara .....

Stundum er gengið svo fram af skynsemi okkar að orða verður vant.

Hvernig getur nýbakaður formaður Samfylkingarinnar látið það út úr sér að forystumönnum flokksins hafi ekki verið kunnugt um umfang skuldavanda íslenskra heimila á stjórnartíma sínum?

Hvar búa þessir menn eiginlega? Vita þeir ekki að skellinum af aðgerðum bankabéusanna var veitt milliliðalaust á almenning í landinu?

Vita þeir ekki að verðtryggingin er áhaldið sem notað er til að leggja skattinn af mistökum við hagstjórn og af skipulögðum bankaránum á varnarlausan almenning?

Vita þeir ekki að húsbréfakerfið er upphafið að yfirvofandi gjaldþroti tuga þúsunda íslenskra heimila? Vita þeir ekki að með sama fyrirkomulagi komst 65% alls íbúðarhúsnæðis í landinu í eigu ríkisins og að það orsakaði fyrirsjáanlega verðbólu á fasteignamarkaði, sem kerfisbundið rændi eigin fé almennings og færði það til fjármálastofnana? 

Hvar var Árni Páll Árnason í nóvember 2010, þegar forveri hans, sem einnig virðist hafa misst minnið, skipaði sérstaka nefnd valinkunnra sæmdarmanna til þess að vnna fyrir sig það einstæða skítverk - að segja almenningi í landinu að ekkert frekar yrði gert en það sem lá þá fyrir, þar með talinn mislukkaður lagabálkur sem Árni Páll Árnason lét sjálfur semja um þetta viðfangsefni ?

Minnisleysið sem hrjáir íslenska stjórnmálamenn er sjálfstætt rannsóknarefni. 

Vinsamlega ekki byrja þennan söng!

Yfirlýsingar Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar um stöðu ríkissjóðs eru hreint yfirklór. Hver einasti einstaklingur sem eitthvað hefur fylgst með opinberri umræðu um skuldastöðu ríkissjóðs vissi að heildarskuldir ríkisins eru c.a. eitt stykki þjóðarframleiðsla eða sem nemur 10-12 milljörðum evra. Vaxtakostnaður hleypur á tugum milljarða, ca 80 milljarðar af snjóhengjunni og yfirdrættinum hjá AGS. Þá er það búin að vera þekkt stærð að afgangur af utanríkisversluninni dygði ekki fyrir þessum kostnaði. Þar vantar 60-80 milljarða árlega til að endar nái saman. Endilega, ekki fara út í þennan leikaraskap. Almenningur veit betur.

 

En stefnubreytingin sem þarf að eiga sér stað, snýst um að 450 milljarða vísitöluskafli sem bankarnir blésu yfir landið í október 2008 sé rutt í burtu. Setja þarf lög um afnám áhrifa hrunsins á vísitölu neysluverðs, tímabundið. Þarna er um að ræða eignarfærslu á efnahagsreikningum lánastofnana sem þarf að bakfæra. Ekkert efnislegt stendur á bak við þessa færslu. Þessi leiðrétting MUN EKKI gerast nema fyrir atbeina alþingis. Þetta er þverpólitskt mál og það leysir bæði Framsóknarflokkinn og SJálfstæðisflokkinn (ef þeir mynda stjórn) undan stærstum hluta loforðaklafans. Aðrir flokkar geta ekki, samvisku sinnar vegna, vikist undan aðkomu að þessu máli.

Það eru sérfræðingar bankanna sem hafa skrifað gervallan kröfuréttarkaflann í fræðikerfi íslenskrar lögfræði. Enginn dómstóll mun því geta fundið snaga til að hengja hatt sinn á gagnvart þeim í þessu máli. Það ætti að vera auðvelt að ná fram breiðri, þverpólitískri samstöðu í þinginu til að leysa þetta mál. Byrji bankarnir að mótmæla vitum við að við erum á réttri leið.

Hér með er skorað á stjórnmálamenn sem kosnir voru til þess að taka á þessum málum að koma hreint fram og segja að svart sé svart og hvítt sé hvítt. Niðurstaða nýafstaðinna kosninga sýnir að það er krafan. Hér þarf aðkomu allra flokka á þingi.

 Tímabært að ræða það opnberlega. 

Ég gafst upp í þúsund milljörðum.....

Þá er upp runninn hátíðisdagur lýðræðisins. Ég hef beðið þessa dags í fjögur ár. Þessi dapurlegi tími sem við tók eftir hrunið er vonandi á enda runninn. Athygli okkar beinist nú vonandi að því sem máli skiptir. Ríkisstjórnin sem nú kveður hefur gert sitt til að leysa þann vanda sem við hefur blasað alla daga. Það eiga ríkisstjórnir að gera. Hún átti ekki annars kost.

En einmitt vegna þess hve yfirgnæfandi vandinn hefur verið og hversu hátt hefur verið um hann haft hafa hugmyndafræðilegir stofnar sem að stjórninni standa ekki hlotið það kastljós sem þeir verðskulda.

Meirihluti þeirra einsatklinga sem mynduðu stjórnina og hennar þéttasta bakland eiga hugmyndafræðilegar rætur í öfgakenndri sameignarstefnu, ríkisforsjárhyggju og á köflum hreinum kommúnisma. En enginn virðist lengur vita hvað það er. Er kannski líka alveg sama. Nóg er um nafngiftir í þjóðmálum.

Forystumenn þessara meginstefna í þjóðfélagsmálum hafa komist upp með að snakka sig frá sínu pólitíska genamengi á öllum vígstöðvum; sjónvarpi, útvarpi, blöðum og netmiðlum. Allir ætla að vera frjálslyndir, góðir, huggulegir, jafnaðar - og jafnréttissinnaðir og svo er smá feminisma blandað samanvið ásamt þjóðlegum eigindum. Gamla góða lopapeysan er orðin sérstakt auglýsingaskilti fyrir þessa leiksýningu.

Svo tók ríkissjónvarpið sig til og smalaði öllu dótinu upp á svið, setti fyrir framan það myndavélar og starfsmenn stofnunarinnar fóru í alveg nýtt gerfi. Þarna stóðu þeir og yfirhöluðu alla vitleysuna úr tugum eða hundruðum manna sem spanna allt litrófið í pólitísku innihaldsleysi. Ekkert markvert komst að fyrir þessari meintu hlutleysisstefnu sem sett er á sviðið líka. Einstaklingar sem eitthvað vita og kunna komast ekki að fyrir þvælu. Þessi hryllingur er svo kallaður "kosningabarátta" Politbjúróið uppi í Efstaleiti hlýtur að geta gert þetta eitthvað betur. En kannski ekki. Það er ríkisstofnun.

Grunnstefið sem ÞARF að vera ráðandi í umræðum um stjórnmál á að snúast um hlutverk, umfang og stærð ríkisvaldsins. Þetta kom auðvitað fram .... án þess að nokkur hefði í raun vit á að greina það rétt og segja eitthvað um málið. Það sem hins vegar var gert segir allt um hvernig íslendingar almennt meta ríkisvaldið.

Ég sló í huganum böndum á krónur og aura sem felast í loforðunum sem á að efna á mánudaginn. Ég gafst upp í þúsund milljörðum. Skilningsleysi meirihluta þátttakenda í þessari fyrirgreiðsluflensu er algert og það sem verra er; fjölmiðlafólk bregst skyldu sinni á þessu sviði líka. Er það vegna vankunnáttu eða vegna þess að allt þetta fólk er að meirihluta ríkisstarfsmenn og hefur beinan hag af því að skútu þess sé ekki velt? Þorir virkilega enginn að fletta ofan af allri vitleysunni og órunum?

Skoðanakönnun um afstöðu íslendinga til rekstrarforms heilbrigðs- og tryggingamála er afgerandi: Allir vilja ríkisrekstur. Hver er eiginlega skýringin á því? Ætla hæstvirtir þátttakendur í þessum könnunum að halda því fram að ríkisrekstur taki fram einkarekstri? Og þá á þessu sviði sérstaklega? Sé þetta tilfellið, þá skulu menn líka búa sig undir að opna veskið til fulls og taka afleiðingunum. Þessi átrúnaður er svo rekinn og viðhaldið af mönnum sem margir hverjir vinna við háskólakennslu og kunna sín fög en eru óalandi bjánar og bullur að öllu öðru leyti. Ég nenni ekki að sýna þessum mönnum þá virðingu að nefna þá á nafn. Þeir sjá um að rýja sig ærunni sjálfir.

Íslendingar verða eins og aðrar vestrænar lýðræðisþjóðir að gera það upp við sig hvar þeir ætla á endanum að draga þessi mörk. Hér er verið að tala um heilbrigði þess samfélags sem áfram verður rekið hér sem annarsstaðar.

Ákall á stærra ríkisvald færir mönnum nefnilega ýmislegt fleira en "frían" mat í hádeginu. Homo Sapiens er svo kúnstug skepna að hann krefst matarins og neitar svo að borga eða sendir reikninginn á næsta mann. Fransk-Austurríski hagfræðingurinn Fréderic Bastiat (1801-1850) velti þessu vandamáli fyrir sér snemma á 19. öldinni og setti fram þá tilgátu að stór hluti samfélagsins eða jafnvel allir menn héldu að þeir gætu lifað góðu lífi í þjóðskipulagi sem byggðist á því að hver æti annars brauð. Þar var hann að lýsa samneysluþjóðfélagi löngu áður en Karl Marx og Friedrich Engels settu fram sína þjóðfélagskenningu í kommúnistaávarpinu.

Vill nú einhver málsmetandi maður eða kona standa upp úr þessari þvælu og gera hið minnsta tilraun til þess að útskýra fyrir öllum þorra almennings að þetta er ekki hægt. Það snýst um að fá menn til að skilja að hlandið i skónum kólnar eins og annað. Einhversstaðar VERÐA menn að taka ábyrgð á eigin örlögum ætli þeir í alvöru að búa í frjálsu samfélagi. Þessari kröfu um öxlun ábyrgðar er svarað með útúrsnúningum og farið að þvæla um frjálshyggju. Fyrir þau ykkar sem nennið að eyða laugardagsmorgni í að lesa þessi skrif þá snýst frjálshyggjan um þrennt að inntaki. Hún boðar að menn skuli eiga rétt á því að ráða sjálfsaflafé sínu, eignum og dvalarstað. Valkosturinn við þessa hugsun er 65% skattheimta eins og við höfum í dag og meiru lofað. Það er veislan á Gleiðieyjunni þar sem á menn vex höfuð af asna og tagl og fax í kaupbæti. Þeir missa líka röddina. Hvernig ætli sé að búa í raddlausu samfélagi? Það er Norður Kórea. Blindradalur. Marxsísk samneysla í sinni fullgerðu mynd. Þjóðskipulag sem milljarðar manna lúta og sumir tilbiðja en þrífst ekki nema innan fangelsismúra.

Einn daginn þegar búið er að loka þessum hring, þá læra menn þá lexíu að með 100% skattheimtu fá menn 100% alræði og fasisma. Ástæðan er sú að menn heimta alla skapaða hluti og þiggja loforð um brauð og leiki frá samviskulausum og fáfróðum mönnum sem langar að verða kóngar eða drottningar, en neita svo að borga. Ekki það nei? Gott og vel en hvað settir þú á skattaskýrsluna þína? Hvað finnst þér um bifreiðagjaldið og vanrækslugjaldið eða að afhenda einhverjum sem þú veist ekki hver er þriðjung af laununum þínum? Mánaðarlega! Skattheimtumaðurinn eða "Innheimtumaður Ríkissjóðs" sækir sjóðinn hvort sem mönnum líkar það betur eða verr. Allt er skattlagt í sæluríkinu: Tekjurnar; eignirnar; eyðslan ... OG skuldirnar. Það er verðtryggingin sem rennur til alræðisstofnana á fjármálasviði og ríkið skattleggur þær greiðslur líka í gegn um vaxandi upphæð fasteignagjalda. Hugvitssemi manna í skattheimtu eru engin takmörk sett. Það sáu menn í kjörbúðinni þegar sjálfur skattavesírinn á Íslandi gekk um og kíkti í innkaupakörfur manna.

En þetta verður allt í lagi, eins og Kiddi Cadillac segir í laginu hans Magnúsar Eiríkssonar. Ef ykkur þykir vondur maturinn heima þá er bara að skella sér á Grillið og fá sér nautasteik og Béarnaise sósu og njóta útsýnisins. Fylgjast með æstum múg vopnuðum kyndlum og heykvíslum hrópa niður skynsemina og hengja sína bestu menn í hæsta tré.

Þannig fengum við skellinn: 450 milljarðar

Rétt er að halda því til haga hvernig það atvikaðist að heimilin í landinu fengu á sig skellinn af vísitöluáhrifum sem fylgdu falli krónunnar í október 2008 og á vikunum sem á eftir fylgdu:

 

 Í desember 2008 lágu fyrir ítarlega útfærðar tillögur færustu fjármálaráðgjafa sem völ var á, sem í allra stystu máli gengu út á að láta þrotabú hinna föllnu banka taka skellinn af vísitölusvindlinu..... verðtryggingunni. Stjórnvöld á Íslandi tóku ákvörðun um að hlýta þessum ráðum. Það var í desember 2008.

 

Vinstri menn, anarkistar og allskyns rumpulið stóðu fyrir stjórnarbyltingu í árslok 2008 - ársbyrjun 2009.

 

Í febrúar 2009 stóðu nokkrir nýbakaðir kommisarar og aparatchiks -eins og embættismenn kommúnista í Sovétinu voru nefndir - frammi fyrir þeim sem gáfu heilræðin og sögðu:

 

"Nei, þetta lítur ekki nógu vel út í ríkisreikningnum"

 

Búið var að taka pólitíska ákvörðun um að láta þig, litli vin, taka skellinn og borga þennan eins og alla aðra brúsa. Ákvörðun fyrri stjórnar var snúið við og svo var forsætisráðherrann dreginn fyrir Landsdóm þegar ávextir byltingarinnar höfðu náð að þroskast.

Næst þegar íslenskir sósíalistar lofa almenningi félagslegu réttlæti væri gott að hafa brjóstsykur við hendina til að eyða óbragðinu úr munninum.

Það sem er kunnuglegt við þessa stöðu sem nú er að verða að veruleika í  líklegum úrslitum komandi kosninga er að það verður áfram hið leiða hlutskipti íhaldsmanna á Íslandi eins og annarsstaðar í löndum hinna frjálsu og ríku - að verða að byggja upp og sópa upp ruslinu eftir gjaldþrota hugmyndir vinstri manna sem trúa því að velferðin og auðlegðin felist í háum sköttum og opinberu eftirliti. 

Þið sjálfstæðismenn sem sitjið heima á kjördag af því að þið eruð í fýlu út í forystu Sjálfstæðisflokksins - greiðið andstæðingum ykkar atkvæðið með hjásetunni. 

Eða má kannski bjóða ykkur meira af vinstri sinnaðri heimspeki? 

 

 

Um eignarrétt, þjófnað og loforð.

Jóhanna Sigurðardóttir, fráfarandi forsætisráðherra og sjálfskipaður frelsari hinna rændu og rupluðu lýsti því yfir í nóvember 2010 að loknu starfi Sigurðarnefndarinnar svonefndu - að ekkert yrði frekar gert til aðstoðar skuldsettum heimilum en það sem nefndin lagði til.

Lausnirnar voru: 110% leiðin; greiðsluaðlögun; sértæk greiðsluaðlögun lögaðila; gjaldþrot. Nú vita menn að þessar leiðir gögnuðust ekki nema örfáum. Meira þarf til. Réttlæti væri ágæt byrjun.

Engin eftirgjöf  fékkst, önnur en 250 milljarðar sem ríkið ábyrgðist og seldi bönkunum í hendur sjálfdæmi um hvernig yrði ráðstafað undir lögum um greiðsluaðlögun.

Þeir peningar eru löngu búnir en enginn virðist skilja að þessir 450 milljarðar sem taka á af öllu vinnandi fólki í landinu urðu til í reiknivélum íslensku bankanna vegna vísitöluáhrifa af falli krónunnar í október 2008. Þetta er það sem framsóknarmenn lofa að losa þjóðina við, sýnilega án þess að skilja söguna eða hvað það er sem raunverulega þarf að gera. Framsóknarflokkurinn er hér til nefndur þar eð allt lítur út fyrir að hann muni vinna stórsigur í komandi kosningum og fá tækifæri til að efna loforð sín um aðgerðir í þágu heimila í landinu.

Um er að ræða fjögurra ára gamla færslu eignamegin í efnahagsreikningi bankanna. Þessa færslu þarf að bakfæra. ENGIN verðmæti skiptu um hendur í aðdraganda þessarar bókhaldsbrellu. Engar samningaréttarlegar forsendur eru fyrir þessu SVINDLI. Þetta er það sem menn eiga við þegar rætt er um forsendubrest.

Þegar þetta er viðrað við bankana vísa þeir á eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar.

Ég minnist þess ekki að það atriði hafi verið rætt við mig þegar þeir stálu af mér 8 milljónum króna sem var eignarhluti minn í heimili mínu, þar til ég reis úr rekkju minni að morgni þessa örlagaríka dags í október 2008. 

Bönkunum til minnishressingar fylgir hér með 72. grein l. nr. 33 frá 1944; Stjórnarskrá Íslands:

"> 72. gr. [Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.

lt=""> Með lögum má takmarka rétt erlendra aðila til að eiga fasteignaréttindi eða hlut í atvinnufyrirtæki hér á landi.]¹⁾ 

Fábær, praktísk ábending Bjarna um tollskrána!

Það var frábær ábending hjá Bjarna Benediktssyni í umræðuþætti kvöldsins að endurskoða þyrfti íslensku tollskrána. Fáir ná að jafna svona ábendingar, en tala þess meira um keisarans skegg.

Þessi ábending Bjarna er tímabær.  Fátt í starfsemi ríkisins þarfnast eins mikið að vera hent í ytri höfnina eins og tollskráin. Bjarni skapaði sér algera sérstöðu meðal þátttakenda í þætti kvöldsins, vegna þess að hann var sá eini sem benti sértækt á eitthvað sem þyrfti að gera og skipti okkur daglaunafólkið, fjölskyldur okkar og þó sérstaklega börnin okkar máli.

Eitt hið mikilvægasta sem hægt er að hugsa sér að stjórnvöld gætu gert fyrir skattpíndan lýðinn er að fella niður eða lækka stórkostlega álögur á nýja bíla í innflutningi. Það er fjölskylduvæn stefna, barnvæn OG umhverfisvæn. Sá bíll sem minnst er ekinn í minni fjölskyldu er kominn yfir 140 þúsund og er smíðaður 1998. Restin er eftir þessu. Fátækasta fólkið sem ekki hefur efni á að láta gera við skrjóðana sína vegna opinberra gírugheita er svo að auki látið borga um 450 milljónir í vanrækslugjald vegna fátæktar sinnar. Þvílík skömm!

Vinstri menn hafa unnið að því að reka okkur upp í hestvagnana og reiðhjólin og segja svo eins og karlinn: Ég þarf ekki að nota benzín eða olíu, ég tek strætó" Bílatollar eru alveg sérstakt flengingartæki þeirra í baráttunni við stórkapitalískar fimm eða sex manna fjölskyldur .... þar sem litla krílið situr í stólnum sínum aftur í útkeyrðum tólf ára bílskrjóð og veit ekki að það er af því að umhverfisráðherrann er umhverfiskommi og að fjármálaráðherrann er sammála gamla sovétinu um að broddborgarar hjá ríkinu eigi að keyra í lúxusbílum, helst á sérstökum hraðbrautum, virðingar sinnar vegna og restin geti hjólað yfir það sem úti frýs.

Að öllu gamni slepptu, tökum undir þessa frábæru ábendingu Bjarna Benediktssonar um tolla- og skattalækkanir. Við ætlum að tala um áþreifanlega hluti það sem eftir lifir kosningabaráttunnar.

Aðrir geta sett fram ítarlegar stefnur um virkjun norðurljósanna og skatta á norðanáttina öllum til heilla.  

Flokkarnir fimmtán

Það er greinilega mikil gróska í þjóðfélagsmálum á Íslandi. Vísbending um það er stofnun á annan tug nýrra stjórnmálaflokka. Áhuginn á löggjafarstarfinu í landinu er þeim mun athyglisverðari að engin stofnun hefur setið undir öðrum eins skömmum úr öllum áttum eins og alþingi. Það er því vonandi batamerki á samfélaginu að fleiri vilji nú taka þátt í störfum þingsins.

Komist menn svo í stjórn blasa við þeim hefðbundin bústörf þar á bæ og þá vandast málið. Þá verða menn að hætta skáldskapnum og fíflaganginum eins og

borgarstjórinn fullmektugur hefur fengið að kenna á með þekktum afleiðingum. Við taka ákvarðanir um flókin og viðkvæm mál og ekki er þá alltaf spurt um það hvaða afstöðu menn hafa til náttúruvætta, aksturs á snjó eða lausagöngu hunda í borgarlandinu eða annars sem menn fela skoðanir sínar á bak við þegar þeir eru að smala að sér fylginu.

Væntanlegir kjósendur allra þessara nýju framboða þurfa að fá skýr svör um áherslur þeirra í skatta og skuldamálum ríkisins, afstöðu þeirra til grundvallarefna í lagasetningu, hagstjórn, tollamálum og fleiru sem falla utan við þann félsgslega útsaum sem þessir nýju flokkar boða.

Þeir geta ekki átt "sjö börn í landi og sjö börn á sjó" 

 

Svari nú hver fyrir sig:

Þá er norðanbelgingurinn að ganga niður og bjartur og fallegur skírdagur upp runninn. Við yfirferð morgunsins yfir umræðuakurinn á netinu blasir sérkennileg mynd við. Öll umræða  snýst um einkenni og afleiðingar frekar en lífsskoðanir okkar og afstöðu til algerra lykilmála. Rifist er um einstök mál, oft af mikilli heift og allskyns rummungsháttur ræður deginum.

Ég tel að eftirfarandi spurningar séu ágætt innlegg í aðdraganda kosninga:

1. Hvaða afstöðu hefur þú til ríkisins?

2. Hvert er hlutverk alþingis?

3. Hvert er hlutverk kirkjunnar?

4. Hvað er rangt við verðtrygginguna?

5. Vilt þú ráða sjálfsaflafé þínu, eignum og dvalarstað? Hvers vegna?

6. Er öllum þínum málum best komið í höndum stjórnmálamanna?

7. Er þinn eignarréttur helgur en annarra ekki?

8. Viltu áfram borga 65% af tekjum þínum í skatta?

9. Af hverju mega bara íslenskir ríkisborgarar eiga banka á Íslandi?

10. Nefndu þrjú atriði sem þú telur að þurfi að skýra betur í stjórnarskránni?

11. Er þér sama þótt ríkissjóður sé rekinn með halla, jafnvel á hagvaxtarskeiðum?

12. Af hverju?

13. Af hverju á ríkið að reka skólana?

14. Af hverju á ríkið að reka heilbrigðiskerfið?

15. Hentar krónan okkur stundum eða alltaf?

16. Hvers vegna?

17. Hvað eiga Kanada, Noregur, Sviss, Nýja Sjáland og Ástralía sameiginlegt í efnahagsmálum?

18. Vissir þú að skv. kenningum eins mesta hagfræðings og félagsfræðings allra tíma er kommúnísk hugsun genetískt vandamál?

19. Vssir þú að ákveðinn hluti þjóða er þeirrar skoðunar að aðrir eigi að borga reikningana fyrir sig?

20. Hvað er félagshyggja?

21. Getur þú lýst í einni setningu megin þáttum frjálshyggjunnar, sérstaklega þeim þáttum sem kommúnistar og félagshyggjufólk hatast við?

22. Hefurðu lesið kommúnistaávarpið?

23. Sérðu eitthvað í því sem er áberandi í stefnum íslenskra stjórnmálaflokka?

24. Hver á Ísland?

25. Vltu ríkisafskipti?  Af hverju? 

26. Vissir þú að sjávarútvegurinn á Íslandi skapar gjaldeyristekjur um eða yfir 200 milljarða á ári?

27. Vissir þú að sjávarútvegurinn á Íslandi skuldar 440 milljarða króna og að skuldir hans hafa lækkað um meira en 300 milljarða á innan við tíu árum?

28. Viltu þjóðnýta sjávarútveginn? Af hverju?

29. Er ríkisrekin útgerð lílkleg til að skila þjóðarbúinu meiri tekjum en einkarekin? Skýrðu af hverju? 

30. Hvað skilar sjávarútvegurinn allur miklu fé í ríkissjóð í formi skatta, starfsmenn meðtaldir?

Meira seinna.

Gleðilega páska! 

Kryddblanda dagsins

Íslenskur anarkismi hefur mörg andlit. Eitt þeirra er hin óþolandi og ofstækisfulla umræða sem á sér stað alla daga um flest landsmál. Þá ber svo skemmtilega til að þjóðin, sem virðist gersamlega við að örmagnast af öllum látunum sýnist ætla að halla sér að Skjöldu gömlu. 

Framsóknarfjósið er nú búið að undirgangast mikil þrif og spúl. Búið að innleiða alla nýjustu tæknina og mannskapurinn tilbúinn í þann slag sem framundan er. Sigmundur Davíð er greindur og hæfur maður en menn verða að spyrja sig hvort framsóknarflokkurinn hafi eitthvað breyst.

Þrasið um verðtrygginguna heldur áfram. Þar heldur hver sínu fram. Löglærðir gæslumenn vísa í meginreglur Samningalaga og krefjast þess að menn standi við gerða samninga. Á meðan halda menn áfram að klippa til tommustokkinn og sverfa af lóðunum sem notuð eru á reizluna þar sem skuldir almennings eru vegnar. Svarfið fer til baka í binginn og bíður næsta gjalddaga.

Hópur fólks heldur áfram að tala um eitthvað sem hann kallar "þjóðarvilja" í hinu sérkennlilega stjórnarskrármáli. En minnumst þess að það voru rúm 60% sem tóku þátt í þjóðaratkvæðagreiðslunni. Rúmur helmingur þátttakenda galt jáyrði sitt við spurningum um málefni sem þeir höfðu ekki lesið neitt um. Stjórnarskrárdrögin eru klúður sem best er að gleyma sem fyrst. Sumt af því sem þar var skrifað er ágætt og vel unnið af afbragðsfólki, en auðlindaákvæðið er lögfræðileg endaleysa sem skapar fleiri vandamál en það leysir. Mannréttindakaflinn er uppfullur af Hálsaskógarspeki sem á ekkert erindi í grundvallarlög. Tryggt skal að allir eigi fyrir læri í ofninn á sunnudögum.

Flestir sem eru að brasa í pólitík og langar að taka þátt í að leysa vandamál til lands og sjávar eru að tala um að það þurfi að koma hjólum atvinnulífsins í gang. Frábært! En hvernig? Hvað þarf að gerast svo hin frægu hjól fari að snúast? Hér eru nokkrar ábendingar til þess heiðursfólks: Eftirspurn er lítil, mest vegna skuldsetningar og eignaupptöku í gegn um vísitölu neysluverðs og gengdarlausrar skattpíningar. Hugmyndalausir ráðherrar leysa fjárhagsvanda ríkissjóðs til skammtíma með hækkunum á sköttum á vöruflokka sem vega þungt í vísitölugrunninum. Jaðaráhrifin sjá um að tæma veski almennings á meðan hann sefur á sitt græna eyra. Skattar á Íslandi eru í heildina tekið um 65% Menn eru að kafna undir þessu fargi. Samt eru allir að lofa meiri ríkisafskiptum.....  Samneyslan er um eða yfir 41-42% en þyrfti að fara niður i eða undir 30% svo einstaklingar og atvinnulífið geti fjárfest. 

Talað er út og suður um að krónan sé sjálfstætt hagfræðilegt vandamál. Það er auðvitað tóm della, en bágt heilsufar hennar er hinsvegar fínn mælikvarði og söguleg heimild um árangur af hagstjórn og almennt árferði. Sorglegt. Krónan ber með sér í genunum arfbera landlægrar framsóknarmennsku og útlendingafóbíu en á hinn bóginn munu boðaföll af hagsveiflum lenda á landsmönnum milliliðalaust þegar illa árar og búið verður að innleiða hér gjaldmiðil sem við höfum ekki útgáfurétt á. ÖLL fallin hagkerfi heimssögunnar hafa fallið á kné vegna stjórnlausrar seðlaútgáfu. Nútíminn ber það með sér að hálf heimsbyggðin virðist nú trúa því að tekist hafi að slökkva sinueldinn í seðlabönkum heimsins með því að kæfa hann með nýprentuðum seðlum. Þarna er verið að skrifa alveg nýjan kafla í hagstjórnarsögu heimsins. Þekktar undantekningar frá þessum hamförum eru m.a. Kanada, Noregur, Ástralía, Nýja Sjáland, Sviss og ...... Pólland. Gleymum ekki Póllandi.

Íslenska lífeyissjóðakerfið situr uppi með lögbundna ávöxtunarkröfu upp á 3,5% Þessi krafa er svo vitlaus og óraunsæ í sjálfri sér að það tekur ekki nokkru tali. Á hinn bóginn eru menn innikróaðir með fjárhóp sem beitt er á efnahagslega hagleysu. Allt vegna þess að gjaldmiðlilinn getur ekki staðið hjálparlaust. Það eru höftin. Spurningin í dag  er semsagt hvort verður fyrra til að éta upp lífeyrissjóðina, gjöreytt beitiland eða tómar hlöður ríkisins. Reynslan frá 2001 er vísbending en sjóðirnir þurfa að fá heimild til að reka fé sitt í afrétt þar sem von er um grösugt land. Án þess að geta svo hlaupið heim og étið þar er illa árar á heiðinni, eins og gerðist á því herrans ári sem áður er getið.

Seðlabankinn er í rólegheitum að kjörna niður snjóhengjuna. Hún er ekki nema svipur hjá sjón blessunin. En hún lifir hins vegar góðu lífi í ræðum fólks á opinberum vettvangi, sem ekkert veit og fær ekkert að vita. Lausnin er að setja lög sem skylda þrotabú hinna föllnu banka til þess að gera upp sín bú í íslenskum krónum. Þetta væri þjóðþrifaverk .... að leggja frumvarp um þetta mál fyrir þingið og klára það fyrir þinglok. Steingrímur Ottawafari gæti hrist þetta fram úr erminni og bjargað flokki Katrínar frá því að þurrkast út. Afleiðingin af slíkri lagasetningu yrði m.a. sú að slitastjórnirnar þyrftu að reka allt sitt fé úr seljunum og heim á búgarðinn. Það eru um það bil IKR 700.000.000.000,00 í erlendum gjaldmiðlum- nóg til að gera upp við þá sem þarf að borga og setja hinum afarkosti og segja þeim að hypja sig. Þetta er fullveldið. Það þýðir að við megum "gera svona", eins og krakkarnir segja.

Sagt hefur það verið um Suðurnesjamenn ..... Ó íslenskur sjávarútvegur með þína 440 milljarða í skuldir, helmingaðar á 10 árum vegna rekstrarumhverfis sem enginn virðist skilja .... og gjaldeyrisöflun upp á um IKR 220.000.000.000,00 á ári ... nú skaltu þjóðnýttur vegna þess að þú græðir of mikið. En var það ekki skrítin tilviljun að á sömu mínútunni og frumvarpið um þjóðnýtinguna var flutt af sakleysinu var höfundurinn á fundi með ríkisstjórn Kanada ... og grástakkar Seðlabankans réðust inn í höfuðstöðvar þess félags sem helst var að vænta verðugrar andstöðu frá? "Elementary dear Watson, elementary" Endurreisum bæjarútgerðirnar! Við viljum tapa almennilega, þannig að menn geti fundið það beint á eigin skinni og unnið líka hjá fyrirtækinu sem allir elska að hata. Grenjað á daginn og grillað á kvöldin.

 

Jæja, um hvað snýst þá opinber umræða í ríki Jörundar og hvað er eiginlega í gangi með öll fínu framboðin? Yifirgnæfandi meirihluta þeirra langar að vera með eða gerast veislustjórar hjá ríkinu. Góða veislu gjöra skal, með annarra manna fé. Menn trúa því að hið opinbera sé betur fært um að ráðstafa peningum en þeir sem afla þeirra með svita og tárum. Hópur af fólki sem er svo hjartahlýtt að því vöknar um auga við að frétta af opinberum sjóði þar sem eitthvað er af silfri eftir. Snarlega lagfært. En afstaða alls þessa fólks er sósíalistísk að inntaki. Þá er stutt yfir í kommúnismann, alræðið og örbirgðina. Allt vel meint.

Búið er að snúa sannleikanum svo hressilega á haus að menn trúa því í dag að frelsið sé hættulegt ef það slyppi út úr möppunum ráðuneytisins þar sem það er geymt.  

Frjáshyggjan snýst um það aðallega að menn ráði sjálfsaflafé sínu, eignum og  dvalarstað. Þessu vilja íslendingar tugþúsundum saman hafna. Þetta var það sem Jörgen sá í Reykjavík haustið 1809 er hann sneri aftur eftir að hafa bjargað kvölurum sínum af brenndand skipsflaki við mörk efnahagslögsögunnar.

Þeir höfðu sest að brennivínsdrykkju með þrælapískurum sínum eftir að hann lét úr höfn. Sjálfur í járnum.

Hláturinn bergmálar enn.